Ook onder een ‘normale’ scheiding kan partnergeweld schuilgaan. Niet iedereen komt perse in aanraking met Veilig Thuis of hulpverlening. Dat wil niet zeggen dat het geweld dan minder plaatsvind. Er is veel verborgen leed.
Het gaat vaak over de vechtscheiding of de complexe scheiding bij partnergeweld en kindermishandeling. Maar staar je daar niet blind op.
Zelf was mijn proces van scheiding ook een ‘strategie’. Deels bewust, deels onbewust. Hoe zou ik het zo aanpakken dat ik er goed uit kwam? Tijd geven, mee bewegen in, samen één advocaat, dingen laten lopen, niet overal voor mijn gelijk gaan. Eruit komen en mijn eigen leven weer oppakken samen met de jongens was het doel. Liever had ik een eigen advocaat maar dat ‘durfde’ ik toen nog niet. Mijn zwager zei vaak tegen mij, zorg ervoor dat je jezelf niet tekort doet. Toch vond ik bepaalde waarden belangrijker dan geld of materie. Mijn onafhankelijkheid was een groot goed, als ik maar los kwam. Ik wilde geen eeuwig gezeik houden over een kast van de familie of geldbedragen. Dus dat liet ik lopen.
Het bleek een valse illusie.
Geweld bleef. Schelden, dreigen, kleineren, initimideren, eisen. Continu ter verantwoording geroepen over alles. Over geld, omgang, afspraken, kleren, halen en brengen, broodtrommels. Vrij zijn was ook uitputtend.
Reageer hier op LinkedIn